Μια νέα βδομάδα ξεκίνησε

Την Κυριακή το βράδυ βγήκα ραντεβού. Έπειτα από αρκετό καιρό, έπειτα από διάφορες ζυμώσεις μέσα μου, έπειτα από πολύ κόσμο που μίλησα (μέσω dar - ντρέπομαι να την πέσω σε κάποιον έξω ακόμα και αν με κοιτάξει, εκτός πια αν με κοιτάζει με το βλέμμα της κόμπρας). Φυσικά θα αναρωτιέστε αν ήξερε για μένα. Ναι ήξερε και δεν είχε πρόβλημα. Συναντηθήκαμε και πήγαμε βόλτα με το αμάξι του. Ήταν πολύ ενδιαφέρων τύπος και μου άρεσαν όλα αυτά που έλεγε, μου άρεσε που για τα περισσότερα θέματα είχε τη γνώμη του, μου άρεσε που γελούσε με τα αστεία μου, μου άρεσε που μου είπε πως με γουστάρει.

Εγώ πάλι ήμουν μπερδεμένος. Δεν ήξερα αν μου άρεσε, ή μάλλον εκ πρώτης όψεως σίγουρα δεν είναι αυτός που λες γοητευτικός αλλά όπως και να το κάνουμε είχε τον τρόπο του να σε κερδίζει με την κουβέντα του. Τελικά του είπα την αλήθεια, ότι δηλαδή δε μπορώ να τον δω σεξουαλικά, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.

Τη Δευτέρα το πρωί έγινα ψάρι από τη μέση και κάτω λόγω της ξαφνικής βροχής που με έπιασε μιας και είχα να κάνω κάτι δουλειές στο κέντρο ενώ αργότερα η δουλειά κύλησε ομαλά... Όλη τη μέρα είχα υπνηλία. Δεν ξέρω αν οφειλόταν στην έλλειψη ύπνου ή στα φάρμακα. Ξέρω ότι την πολέμησα και δεν ξάπλωσα παρά μόνο το βράδυ, αφού είχα κάνει ότι ήθελα μέσα στη μέρα μου (ε όχι ό,τι ήθελα αλλά τουλάχιστον αυτά που είχα σαν ελάχιστο στόχο).

Σήμερα Τρίτη μετά το μεσημέρι ένιωθα πονοκεφάλους. Δυστυχώς έφυγα από τη δουλειά (τα ελεύθερα ωράρια είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί), ήρθα σπίτι και με το ζόρι είδα το νέο επεισόδιο του prison break. Τώρα σας γράφω αυτό το post και μάλλον θα ξαπλώσω λίγο. Ο γιατρός είπε να μην κουράζω τον εαυτό μου.

Ξέχασα να σας πω πως ο Θ. έχει γενέθλια αύριο. Να του στείλω μήνυμα? Αυτός μου είχε στείλει μήνυμα την πρωτοχρονιά (έπειτα από 4 μήνες σχεδόν που δε μιλάμε). Τυπικά πράγματα πάντα ανταλλάξαμε, μη φανταστείτε.

Καλό τριτόβραδο να έχετε.