Η ερωτική μου ζωή ήταν μάλλον πάντα λιγάκι περίεργη. Μεγάλωνα σε επαρχία και δεν είχα πολλές επιλογές. Που να μιλήσω, τι να πω, πως να το πω, δεν ήξερα πως είναι να είσαι γκέι, δεν ήξερα ποιος είναι γκέι, δεν είχα ίντερνετ, δεν ήξερα τι είναι ο έρωτας, δεν ήξερα πως νιώθεις όταν είσαι ερωτευμένος. Ήθελα όμως να μάθω. Αναπολώ καμιά φορά τις στιγμές που τότε έβγαινα με συμμαθητές μέχρι το πρωί και ένιωθα πως περνάω καλά και τις συγκρίνω με τώρα που βγαίνω με τους φίλους μου και απορώ πως γινόταν να αντέχω το τότε.
Κατά καιρούς σκεφτόμουν διάφορους και τους ερωτευόμουν κεραυνοβόλα μέχρι να βρω κάποιον άλλο που θα έβλεπα στο δρόμο ή αλλού. Κανένας δεν είχε ενδιαφερθεί, οι περισσότεροι δε είχαν γκόμενες. Παρόλα αυτά εγώ επέμενα και τους σκεφτόμουν και τους φανταζόμουν πως ίσως μια μέρα....μπορεί....κάτι....να γίνει....λέμε τώρα... Λυπάμαι τον εαυτό μου σκεφτόμενος τι έκανα τότε. Δεν ξέρω καν αν είχα άλλη επιλογή. Έφτανα μέχρι στο να φλερτάρω με κορίτσια... Αλλά κατά βάθος ήθελα να φύγω.
Τον Α. τον γνώρισα σε μία εκδρομή που μας πήγε το καλό μας Υπουργείο Παιδείας. Ήταν ξανθός με γαλανά μάτια (τι κλισέ θα μου πείτε) και νομίζω πως τον ερωτεύτηκα από τις πρώτες στιγμές που τον είδα και μιλήσαμε μαζί. Γυρίζοντας στις ιδιαίτερες πατρίδες μας (δυστυχώς δεν είχαμε τις ίδιες) κρατήσαμε επικοινωνία. Τα κινητά τότε στο φόρτε τους, μόλις είχαν πρωτομπεί στα σχολεία. Ισοπεδώθηκα λιγάκι όταν μου είπε πως γούσταρε μια κοπελιά που ήταν στην εκδρομή. Παρόλα αυτά χαιρόμουν όταν μιλούσαμε, χαιρόμουν που είχαμε επικοινωνία. Τραγικό? Δεν ήξερα... Βρεθήκαμε άλλες 2 φορές σε ουδέτερα μέρη πριν έρθουμε Αθήνα. Τότε ξαναβρεθήκαμε... Αλλά όχι για πολύ. Χαθήκαμε ξανά, όπως χάνεσαι με τους περισσότερους φίλους από τέτοιες περιπτώσεις.
Τον ξαναείδα άλλες 2 φορές τυχαία. Τη μία μιλήσαμε για λίγο γιατί τον αναγνώρισα. Την άλλη δεν ήμουν σίγουρος ότι ήταν αυτός και δε μίλησα. Τον κοιτούσα όμως. Πριν 2 χρόνια ένας κοινός μας φίλος ο Γ. (στρ8 αυτός που δεν ξέρει για μένα) μου είπε πως τον είδε κάπου στην Αθήνα. Το παιδί που ήταν μαζί με το Γ. είπε για τον Α. πως σίγουρα είναι γκέι... Χαμογέλασα... Ενδόμυχα χάρηκα χωρίς να ξέρω γιατί... Και σκεφτόμουν πως θα ήταν αν του είχα μιλήσει...
Σίγουρα το να μη μιλάς για κάτι που έχεις μέσα σου, σου δημιουργεί απωθημένα μη γνωρίζοντας τι θα είχε συμβεί αν.... Μετανιώνω κάποιες φορές που δεν κατάφερα να του πω ποτέ τι νιώθω γιαυτόν... Μετανιώνω που μάλλον δε θα μου δοθεί ποτέ η ευκαιρία αυτή... Ακόμα και να προλάβω να τον ξαναδώ πριν φύγω, δεν ξέρω αν θα έχω πια το θάρρος να του το πω... δεν ξέρω αν θα έχει νόημα να του πω...
Είναι Παρασκευή βράδυ, τελευταία μέρα του Αυγούστου, δεν ξέρω αν θα βγω. Έχω μία πρόταση αλλά δεν έχω όρεξη. Συνέβησαν διάφορα σήμερα που με τάραξαν. Είναι από τις βραδιές που θέλω να κάτσω σπίτι μόνος.
Ο έρωτας (όχι ο πρώτος αυτός ο αστείος, μιλάω για τον πραγματικό) δε μένει πια εδώ..
