Κοντά στην πρώτη μου φορά

Θυμάμαι πως ήταν Πέμπτη. Θυμάμαι πως έβρεχε καταραχτωδώς. Θυμάμαι πως την άλλη μέρα είχαμε σχολείο. Δε θυμάμαι γιατί αντί να διαβάζω είχα πάει για καφέ (συνήθως έβγαινα για καφέδες μόνο ΠΣΚ τότε).
Δε θυμάμαι επίσης πως βρέθηκα να περπατάω μέσα στη βροχή με τον Αντρέα. Η μοίρα ίσως..?
Και καθώς προχωρούσαμε να γυρίσουμε σπίτια μας και να σωθούμε από τη βροχή. Μου λέει :
"Καθόμαστε λίγο μέχρι να σταματήσει;" Πήγαμε κάτω από ένα δέντρο στο μικρό παρκάκι. Κλασσικά ντρεπόμουν όταν βρισκόμουν με έναν άντρα-συμμαθητή μου μόνος μου και μάλιστα άντρα που να μ αρέσει κιόλας. Εκείνη την ώρα πέρασε μια κοπέλα. Ο Αντρέας γύρισε, την κοίταξε και σφύριξε. Εγώ αδιαφόρησα.
Μετά κοίταξε εμένα. "Δε σου κανε τίποτα ε;" Φορούσε φόρμα. Όταν φορούσε φόρμα ο Αντρέας πάντα διαγραφόταν ο πούτσος του. Όποτε μπορούσα στα κλεφτά κοιτούσα και φανταζόμουν. Εκείνη τη φορά με ανάγκασε σε περισσότερη φαντασίωση μιας και άρχισε να τον πιάνει, ενώ σήκωσε λίγο τη μπλούζα του και κατέβασε τη φόρμα του δείχνοντας μου τις τρίχες του εφηβαίου του λέγοντας :"Μούσκεμα γίναμε ρε γαμώτο". Άθελά μου είχα αρχίσει να καυλώνω(και φορούσα και εγώ φόρμα). Ήταν οι εποχές που και το φύσημα του αέρα μου φαινόταν ερωτικό. Με είδε. Με κοίταξε λίγο και μου είπε : "Ρε μαλάκα; Σου σηκώθηκε;"
Σε εκείνο το σημείο δε θυμάμαι ποτέ τι απάντησα. Υποψιάζομαι κάτι σε μια άγνωστη γλώσσα ιθαγενών των νησιών Σολομώντος. Μαμουσου...αααα....εεεεεε.ωωωωωωωωωω... και άλλα φωνήεντα. Και τότε σηκώθηκε με πλησίασε και μου είπε την καταπληκτική ατάκα μου θυμάμαι ακόμα και σήμερα και γελάω : "Σου δίνω πίπα, μου δίνεις κώλο;" Η ερώτηση φυσικά με αφόπλισε (μικρό ντροπαλό παιδί που παλεύει με τις φαντασιώσεις του γαρ). Εξακολούθησα να μιλάω την παραπάνω γλώσσα, ίσως με λιγότερα φωνήεντα. Μου χαμογέλασε και μου είπε "Μην κολλάς ρε μαλάκα. Δεν έχω πρόβλημα. Αν θες τα λέμε καμιά φορά" και μου χάιδεψε τα τουρλωτά μου οπίσθια.
Για να με καυλώσει ακόμα πιο πολύ. Και κάπου εκεί σε μια ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη, η βροχή πέρασε, οι ουρανοί ξανάνοιξαν και εγώ καταντροπιασμένος, μη μπορώντας να αντιδράσω (αλλά και να ελέγξω τις καύλες μου), του είπα πως είναι καλύτερα να πηγαίνουμε. Προχώρησα μπροστά με βήμα γρήγορο αλλά και αδύναμο και φυσικά αμήχανο και ασυναίσθητο. Αυτός επίσης δε μίλησε απλά μου είπε πως δε χρειάζεται να κομπλάρω. Μη σας πω πως πέρασε από το μυαλό μου πως ήθελε απλά να με ξεμπροστιάσει. Στην πορεία δεν αποδείχτηκε έτσι. Η συνέχεια φυσικά δεν υπήρξε ποτέ (στα μαθητικά χρόνια). Είχα μάλλον αποφασίσει πως τελειώνοντας το λύκειο θα τελείωνε και η περίοδος της παρθενίας μου. Έκτοτε πέραν από κάποια κλασσικά υπονοούμενα δεν είχαμε και τίποτα διαφορετικό.
Ώσπου που 2 καλοκαίρια μετά και έχοντας γυρίσει για μερικές μέρες στα πάτρια εδάφη τον ξανασυνάντησα. Είναι αλήθεια πως δεν είχα τίποτα να με κρατάει πια στα μέρη που μεγάλωσα. Ποτέ μου δεν ανοίχτηκα σε άνθρωπο οπότε και ποτέ δε μου δε δημιούργησα τους δεσμούς που θα σε δέσουν με ένα μέρος. Όσο και αν έζησα εκεί τα μαθητικά μου χρόνια, προτιμώ μάλλον να τα ξεχάσω, μιας και τότε ήμουν ένας άλλος. Και όμως, βλέποντάς τον εκείνο το βράδυ στο κλαμπ (δεν είχαμε και πολλά στη μικρή επαρχιακή μας πόλη) κάτι μέσα μου ξύπνησε και θυμήθηκα ακριβώς τις στιγμές εκείνης της βραδιάς και σκέφτηκα το πόσο διαφορετικά θα είχα αντιδράσει τώρα, όντας πιο έμπειρος. Μιλήσαμε. Και μετά κατά τις 4 το πρωί πήγαμε όλοι μαζί μια παλιοπαρέα να φάμε κατιτίς βρώμικο. Προσφέρθηκε μετά να με πάει σπίτι με το μηχανάκι του. Δεν είπα όχι. Στη διαδρομή περάσαμε από το γνωστό πάρκο της ιστορίας. Τον ρώτησα ψιλοτρέμοντας αν θυμόταν τι μου είχε πει εκεί. Γύρισε και με κοίταξε. Δεν είπαμε πολλά παραπάνω. Με κάλεσε σπίτι του για "ποτό".
Πλέον ήμουν κάποιος άλλος. Δε φοβόμουν να πω όχι. Πλέον ήμουν εγώ. Ήμουν ελεύθερος. Μετά από μία στάση στο περίπτερο για προφυλακτικά τα πάντα ήταν έτοιμα. Καθώς ξάπλωνα στο κρεβάτι του και καθώς τον έβλεπα να γδύνεται ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω. Να ζήσω το τώρα, τότε... Έκλεισα τα μάτια μου και του παραδόθηκα όσο μπορούσα. Τον ένιωθα να μπαίνει μέσα μου με μανία και να πιάνει τα μαλλιά μου αλλά φανταζόμουν ότι όλα αυτά συνέβαιναν τότε στο παρκάκι... Αφού τελειώσαμε και κάθησε γυμνός στο κρεβάτι με το τσιγάρο του μου εκμυστηρεύτηκε πως τότε με ήθελε μόνο για ξεκαύλωμα, τώρα ήταν και αυτός αλλιώς. Εγώ σηκώθηκα, τον κοίταξα και του είπα: Ναι αλλά εγώ τώρα έχω αλλάξει...