Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

Στη μέση

Ψηλός ή κοντός; Κάτι στη μέση
Μελαχρινός ή ξανθός; Κάτι στη μέση
Άγριος ή ρομαντικός; Κάτι στη μέση
Βουνό ή θάλασσα; Κάτι ση μέση
Να βγω έξω με πολύ κόσμο και να μη μπορώ να σταθώ ή να βγω χωρίς πολύ κόσμο και να είμαι μόνος; Κάτι στη μέση

Ποτέ δεν είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι. Πάντα θα βρούμε κάτι που δε θα μας αρέσει, κάτι που θα μας ενοχλεί, κάτι να γκρινιάξουμε. Μήπως όμως είναι ο μοναδικός δρόμος για να κυνηγάμε το κάτι καλύτερο; Το κάτι παραπάνω; Το κάτι που θα μας αρέσει πιο πολύ;

Και τότε ποιο το νόημα της διαρκούς αναζήτησης προς το κάτι καλύτερο; προς την Ιθάκη μας; Πάντα κάτι μας λείπει. Πότε πρέπει να νιώσουμε ότι είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι παρά αυτό που πάντα μας λείπει;


Επειδή η λαχτάρα σου είναι για γήινα πράγματα,
που το μοίρασμά τους κάνει κάθε μερίδιο μικρότερο,
ο φθόνος ξεπηδά μέσα από τους θρήνους σου.
Εάν όμως ο πόθος σου ήταν για ευγενέστερα πράγματα,
εκπορευόταν από αγάπη για υψηλότερες σφαίρες,
η καρδιά δεν θα υπέφερε από τόση θλίψη.
Εκεί ψηλά, όσο περισσότερα δικά μας υπάρχουν,
όσο περισσότερα κατέχει ο καθένας τόσο το καλύτερο,
κι έτσι σ’ εκείνη τη σφαίρα φλέγεται η πιο λαμπρή αγάπη.

Από την Κόλαση του Δάντη

10 σχόλια:

Phoebus είπε...

Επιτέλους καταφέρνω και σχολιάζω πρώτος!!! (άλλη μια γηινή μου επιθυμία :Pp)

Μάλλον υπάρχουν δύο εξηγήσεις για την προσδοκία προς το καλύτερο:
-Είτε γιατί εκτρεπόμαστε από την πορεία προς την Ιθάκη και γινόμαστε απλά ακόρεστοι υλιστές,
-Είτε για να προετοιμαστούμε καλύτερα για την Ιθάκη, ώστε όταν έρθει να μπορέσουμε να την αναγνωρίσουμε και να μείνουμε εκί για πάντα...

Hfaistiwnas είπε...

Μα ποτέ δεν θα είμαστε ευτυχισμένοι. Έτσι είμαστε φτιαγμένοι, να ζητάμε πάντα το καλύτερο. Ποτέ να μην είμαστε ευχαριστημένοι..ώστε να έχουμε λόγο να κυνηγάμε το ανώτερο .. που ποτέ δεν θα βρεθεί.. ακόμη και αν ξέρουμε τι είναι αυτό..

"Εάν όμως ο πόθος σου ήταν για ευγενέστερα πράγματα,
εκπορευόταν από αγάπη για υψηλότερες σφαίρες,
η καρδιά δεν θα υπέφερε από τόση θλίψη."

Καληνύχτα...

tovenito είπε...

νομίζω ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ακόρεστος. ποτέ δεν του φτάνουν αυτά που έχει. αναγκάζεται όμως να συμβιβάζεται, τις περισσότερες φορές.

Axis Mundi είπε...

Επειδή με κάλυψαν οι παραπάνω θα πω απλά πως συμφωνώ απόλυτα.
Καλησπέρα.

g for george είπε...

Τι ωραίο κείμενο. Και με "χτύπησε" άμεσα. Έχεις δίκιο..

APSOY είπε...

Έχω ψιλοδιαπιστώσει πως οι πιό ευτυχισμένες στιγμές που έχω ζήσει, έγιναν καταλάθος και είναι μικρά, χαζά πράγματα καθημερινότητας, και νομίζω έχω αρχίσει να πιστεύω πως όταν αναζητάμε την ευτυχία είναι σα να κυνηγάμε κάτι άπιαστο...
(και το χειρότερο είναι πως καμιά φορά έχουμε τόση λαχτάρα να τη βρούμε που δεν συνειδητοποιούμε πως μόλις μας προσπέρασε...)

Ωραίο κειμενάκι! :)

mahler76 είπε...

Δεν διαφωνώ με την διαρκή αναζήτηση ως έννοια, αλλά υπήρξαν αρκετές φορές στη ζωή μου που ένοιωσα ικανοποιημένος με αυτό που είχα και ήξερα πως δεν υπήρχε κάτι περισσότερο να ζητήσω.
ίσως ικανοποιούμαι εύκολα και με λίγα, ίσως δεν έχω όσα όνειρα και απαιτήσεις έπρεπε να έχω...

foolish cloud είπε...

@phoebus : κρατάω τα περί υλισμού

@hfaistiwnas : όπως κάποιος μου είχε πει πως η ευτυχία δεν είναι ο στόχος αλλά ο δρόμος προς την ευτυχία. καλημέρα!

@toven : χμμμ συμβιβασμός λες.. δεν το είχα σκεφτεί έτσι

@axis mundi : καλημέρα και σε σένα!

@g-4-george : αφού σε χτύπησε να βάλεις τα ακουστικά του mp3 σου...!

@apsoy : αυτό που λες ισχύει. ίσως όχι από τα απλά πράγματα, απλά έχω νιώσει για κάποιες στιγμές ότι είμαι ευτυχισμένος.. χωρίς να συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο.

@mahler : μπααα καλά το πας, έχεις πιάσει το νόημα...

καλημέρα σε όλους

Equilibrium είπε...

Στιγμές ευτυχίας υπάρχουν... Μικρές κι ανύποπτες... :)

foolish cloud είπε...

@equili -
Έτσι ακριβώς... Ελπίζεις απλά να αξίζουν τον κόπο..!