Ανακαλύπτοντας τη σεξουαλικότητά μου στα αποδυτήρια

Τα μαθητικά μου χρόνια ήμουν σε αθλητικό σχολείο. Μάλλον βοήθησε και αυτό στη σεξουαλικότητά μου ή μάλλον της έξαψε τη φαντασία ακόμα περισσότερο. Μετά την πρωινή γυμναστική πηγαίναμε όλοι μαζί στα αποδυτήρια. Και εκεί το μάτι έδινε και έπαιρνε. Βέβαια ένας μόνο, ο Φαίδωνας ήταν αυτός που έκανε μπάνιο χωρίς μαγιό και μας επιδείκνυε χωρίς ίχνος ντροπής τα κάλλη του. Ήταν μάλλον και ο πρώτος πούτσος που είδα γυμνός (εκτός από το δικό μου). Από τότε απέκτησα και τη συνήθεια να φαντάζομαι τους υπόλοιπους συμμαθητές μου γυμνούς στο κρεβάτι να κάνουμε διάφορα. Πάντα σκεφτόμουν πως ο Σπύρος θα κάνει άγριο σεξ, ο Μάκης θα κάνει ρομαντικό αλλά ο Αντρέας έχει καλύτερο σώμα. Πολλές φορές τους είχα τιμήσει με το αριστερό μου χέρι, άλλοτε με το δεξί μου χέρι και άλλες φορές και με τα δύο μαζί (σαν παρτούζα ένα πράμα).

Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι είχαν καταλάβει κάτι, κάποιοι μου πετούσαν και υπονοούμενα. Ούτως ή άλλως όπως όλα τα αγοράκια της ηλικίας, πειράζαμε ο ένας τον άλλο(«πάρε μου μια πίπα ρε μαλάκα», χαιδέματα στα οπίσθια κτλ), εμένα μάλλον μου άρεσε λίγο περισσότερο. Κρίμα που τότε δεν ήμουν πιο έμπειρος να το χειριστώ κατάλληλα. Είμαι σίγουρος πως με λίγη μαεστρία θα είχα καταφέρει τουλάχιστον να ρίξω έναν. Είχα φτάσει κοντά πάντως. Ήταν μια μέρα στην Τρίτη γυμνασίου που άργησα να πάω στα αποδυτήρια να αλλάξω. Μπαίνοντας και τρέχοντας και πιστεύοντας πως ήμουν μόνος, μπαίνω στην τουαλέτα με φόρα χωρίς να καταλάβω πως μέσα εκεί ήταν ο Δημήτρης (όχι ιδιαίτερα όμορφο παιδί αλλά με ωραίο σώμα και καταπληκτικά ωραία μάτια) και έπαιζε με ότι πολυτιμότερο του είχε δώσει ο Θεός (του συγκεκριμένου αρκετά πολύτιμο μάλλον). Ομολογώ ότι σοκαρίστηκα (ίσως όχι μόνο από το μέγεθος) και έμεινα να κοιτάω μιας και δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Σοκαρίστηκε και ο ίδιος σίγουρα και μου είπε με πνιγηρή φωνή : «Τι κοιτάς? Θες να με βοηθήσεις?».

Εκδοχή Α : Χαμογελάω πονηρά, βγάζω τη γλώσσα έξω, σηκώνω τα μανίκια και πιάνω δουλειά, αποκτώντας και την πρώτη μου εμπειρία
Εκδοχή Β : Φεύγω τρέμοντας και καταντροπιασμένος.

Δε χρειάζεται να σας πω ποια εκδοχή ακολούθησε. Έκτοτε οι σχέσεις μας ήταν όπως πριν σα να μην είχε συμβεί τίποτα. Σήμερα περπατώντας στη βροχερή Αθήνα ανάμεσα σε πολύ κόσμο, κάπου πήρε το μάτι μου το Φαίδωνα. Ήταν σχεδόν ίδιος με τότε απλά μάλλον πιο ώριμος. Τον κοίταξα αρκετή ώρα, σε κάποια φάση τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν... Χαμογέλασα...