Αυτή η πόλη

Πολλές φορές μια κυριακάτικη βόλτα στο Θησείο σε ηρεμεί.
Παρότι έχει πολύ κόσμο, νιώθεις ωραία γιατί το μάτι σου παίζει, αλλάζει παραστάσεις.
Έχεις καλή παρέα και πίνεις το καφεδάκι σου, που αλλιώς θα έπινες μόνος σπίτι σου.
Παρέα που δε χρειάζεται να τους πεις κάτι παραπάνω για σένα, που δεν ξέρουν.
Όταν μέρος της παρέας σου βγάζει και κάτι παραπάνω (παρότι str8) είναι καλύτερα(?).
Κάνεις τη βόλτα στον κλασσικό πεζόδρομο.
Χαζεύεις τον παπατζή που προσπαθεί να σε εξαπατήσει.
Τους κάθε είδους οικονομικούς μετανάστες που πουλάνε οτιδήποτε φαντάζεσαι.
Ψάχνεις να βρεις γνωστές φυσιογνωμίες.
Και κάπως έτσι, θέλεις να αρχίσεις να χορεύεις γιατί καταλαβαίνεις πως είσαι καλά.