Παρότι έχω πολλά ενδιαφέροντα, παρότι μπορεί να έχω να κάνω κάτι όλη μέρα, παρότι μπορεί να έχω φίλους, για κάποιο λόγο, στο τέλος της μέρας νιώθω ο πιο μόνος άνθρωπος που ξέρω.
Δε μπορώ να καταλάβω τι είναι αυτό που λείπει. Ότι και αν έχω, ότι και αν αποκτώ, ότι και αν συμβαίνει, λείπει αυτό που λέμε ψυχική ηρεμία. Είναι δύσκολο να μη μπορείς να γαληνέψεις την ψυχή σου. Ακόμα πιο δύσκολο είναι να προσπαθείς να το κάνεις μόνος..
P.S.
* Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι τον Θ. και στενοχωριέμαι. Εκείνο που με στενοχωρεί περισσότερο είναι πως ίσως δεν αξίζει να στενοχωριέμαι για αυτόν και δεν έχω κάποιον άλλο.
* Οι πονοκέφαλοι πέρασαν τις τελευταίες μέρες.
P.S.
* Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι τον Θ. και στενοχωριέμαι. Εκείνο που με στενοχωρεί περισσότερο είναι πως ίσως δεν αξίζει να στενοχωριέμαι για αυτόν και δεν έχω κάποιον άλλο.
* Οι πονοκέφαλοι πέρασαν τις τελευταίες μέρες.
2 σχόλια:
Δε νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που λιγότερο ή περισσότερο να μη νιώθει μοναξιά. Το θεωρώ φυσιολογικό γιατί όσο κοντινούς σου ανθρώπους κι αν έχεις είσαι πάντα κάτι ξεχωριστό και μοναδικό. Κι αυτή η μοναδικότητα κρύβει τη μοναξιά της.
Κι ύστερα πάλι είναι κι εκέινες οι στιγμές που βρίσκεσαι μόνος, αντιμέτωπος με τον εαυτό σου, τις φοβίες σου χωρίς να μπορείς να τους κρυφτείς ή να ξεχαστείς. Απλά είναι κι αυτά μέρος σου κι όσο δεν τα αντιμετωπίζεις αλλάζοντας τρόπο σκέψης, τόσο περισσότερο σε στοιχειώνουν.
Χ
Βλέπω ότι πολλά συναισθήματα των ανθρώπων είναι κοινά. Σε νιώθω μπορώ να πω. Εγω νομίζω οτι ξέρω τι είναι αυτό που μου λείπει. Δεν το έχω ακόμη όμως. Θα σταθώ στην τελευταία πρόταση , είναι δύσκολο να το κάνεις μόνος. Και όταν είσαι γκέι, είναι ακόμη πιο δύσκολο, όχι για κανέναν άλλο λόγο, απλά επείδη είναι που είναι περίεργη η κατάσταση, είναι και λίγο δύσκολο να βρεις αυτό που ψάχνεις. Το άλλο μισό που λένε. Αν ξέρει κανείς κάνα μέρος να μου πει.
Υπομονή :)
Δημοσίευση σχολίου